Pewnego pięknego sierpniowego dnia miałam plan pojechać do Karpacza. Oczywiście jak to u mnie - poprzedniego dnia nigdy nie wiem, jak moje samopoczucie i siły będą wyglądały następnego dnia. Jechałam z myślą : może wrócę na nogach, może wejdę na Śnieżkę, może się pokręcę po Karpaczu. Rano poczułam, że ta ostatnia opcja szczęśliwie nie będzie konieczna.
A tak w ogóle to jak patrzę na to zdjęcie, to od razu widzę tych dwóch turystów spadających do kotła Rynną Śmierci....
Uwielbiam te górskie drogowskazy. :)
Lindas góndolas pero me enamore de la montaña. Te mando un beso.
OdpowiedzUsuńDe la montana para siempre! ;)
UsuńTeż bardzo lubię górskie drogowskazy i je chętnie fotografuję. Kojarzą się z przygodą, wędrówką, wyzwaniem, wolnym czasem... :)
OdpowiedzUsuńPrawda? :)
UsuńSounds like you had an adventurous day planned in Karpacz! From considering climbing Śnieżka to opting for a leisurely walk in the mountains, it's great that you were able to adapt your plans based on how you were feeling.
OdpowiedzUsuńI am also glad that I learned how to do it, otherwise I could be one of those people who die trying...
UsuńSzłam kiedyś na śnieżkę w 6 klasie podstawówki. Nauczycielki olały temat ubrań i wgl nie uprzedziły że mimo że w Zakopanem może być ładnie to tam może być śnieg. I nie weszłam na szczyt bo mama wysłała mnie w lekkim płaszczyku o.o I grzałam się w schronisku.
OdpowiedzUsuńMiłego dnia! :)
Angelika
W górach zawsze trzeba być przygotowanym na przeróżne pogody....
UsuńTo wyjątkowo ynteligentne nauczycielki, skoro Śnieżkę przyrównywały do Zakopanego. X)
UsuńPiękne widoki, tak czy inaczej.
OdpowiedzUsuń:)))
UsuńŚnieżka to moje miejsce. :)
OdpowiedzUsuńJak to się mówi, prawda i sama prawda, że kiedyś było, a dziś nie ma.
Pozdrawiam!
https://mozaikarzeczywistosci.blogspot.com/
Królewna :)
UsuńFajna koncepcja trasy. Pamiętam, jak pierwszy raz robiłem przejście prawie całym grzbietem Karkonoszy- Śląskim i Kowarskim. Zaczynałem w Szklarskiej, a kończyłem na Przełęczy Okraj i później schodziłem do Kowar. Oczywiście nie jednego dnia, a z przerwą na nocleg w Strzesze Akademickiej. Wtedy na Śnieżce pogodę miałem koszmarną, choć i podczas całego przejścia mnie nie rozpieszczała. Tak naprawdę poprawiła się dopiero od Skalnego Stołu, z którego widoki urzekły mnie dokumentnie i po dziś dzień uważam je za jedne z najpiękniejszych w Górach Olbrzymich. :) To było latem 2001 roku, pamiętam jak dziś. Ech...czasy...piękne wspomnienia. :)
OdpowiedzUsuń